Emaliowane cuda , babcine skarby, i łazienkowy stojak z dzbanem.

Kiedyś , kiedy to mój dom przypominał jeszcze jedną wielką budowę, dostałam od mojej mamy metalowy stojak. Był zielony i brakowało do niego miski i dużego dzbanka na wodę. W domu nie widziałam dla niego miejsca, więc trafił do ogrodu. Stał sobie gdzieś w kącie z dużą , emaliowaną miską , a w niej posadzone były kwiaty albo cukinie.Potem stojak trafił do piwnicy i tam w zapomnieniu czekał do wczoraj. Wczoraj właśnie został pomalowany białą farbą akrylową i dostał nową misę i dzban. Misa i dzban to prezent od mojej mamy. Są idealne na mój stojak. Ale od samego początku tak nie było. Dzban i misa były zbyt kremowe i jakoś nie pasowały do bieli w mojej łazience. Postanowiłam ,że za pomocą białej farby w sprayu wybielę ten piękny komplecik. Farbę nałożyłam trzema warstwami. Za każdym razem bardzo cienko. Wyszło świeżo i bialutko. No może wielkiego szorowania dzban nie wytrzyma ale normalne mycie nie będzie stanowiło problemu. Zresztą to tylko dekoracja w łazience.

Do całego kompletu dołożyłam jeszcze biały ręczniczek z motywem lawendy, który kiedyś wyhaftowała moja mama.  I tak wszystko ma swoje miejsce. Czasami tak mam ,że coś kupię albo znajdę, schowam w ciemny kąt piwnicy lub strychu i tylko ja wiem, że takie coś sobie tam czeka na wielkie wyjście. Potem gdzieś pojawia się coś nowego i w mojej głowie powstaje jakiś nowy pomysł. Biegnę do klamociarni, przynoszę coś , dokładam coś innego i mam zupełnie nową rzecz. A ile w tym radości- i to jest właśnie bezcenne.

Emaliowane naczynia z mojego dzieciństwa u babci kiedyś tak bardzo mi się opatrzyły, że jak maiłam już swoją kuchnie to kupowałam tylko stal nierdzewną. Piękne stalowe naczynia, praktyczne, błyszczące miały swoje plusy ale brakowało im uroku i sielskiego wyglądu. Nadal mam swoje stalowe garnki , które uwielbiam ale schowane trzymam w szafce i wyciągam do gotowania. Natomiast na widoku stoją emaliowane naczynia. Ten piękny dzban kupiłam na allegro i to nasz rodzimy Olkusz.

Ten czerwony czajniczek pochodzi z piwnicy od moich dziadków. Stał sobie na regale, czarny od sadzy. Po kąpieli w zmywarce odzyskał dawny blask i połysk.

Do kuchni  wiosna wchodzi drzwiami i oknami. Piękne , fioletowe krokusy w kubeczku podziwiałam codzienne przy porannej kawie. 

Tak sobie pomyślałam ,że napiszę posta o emaliowanych naczyniach i przy okazji pokażę wam moje retro butelki na mleko i śmietanę.

W tle widać emaliowaną bańkę na mleko. Też pochodzi z allegro i też to nasz polski Olkusz.

Butelki natomiast kupiłam na giełdzie staroci w Kłodzku ( dziewczynom z okolic Kotliny Kłodzkiej gorąco polecam wizytę na tym targu - jest w każdą sobotę). Do butelek wlałam niestety kartonowe mleko i zrobiłam sobie mleczną sesję fotograficzną. Oczywiście nie mogło zabraknąć biało - czerwonych rurek do napojów.

Wrzuciłam sporo mlecznych fotek ale mam nadzieję,że Was nie zanudziłam.

Te zielone emaliowane naczynia są super do nalewania ciasta naleśnikowego na patelnię. Nie wiem do czego dokładnie służą ale moja babcia używała tego mniejszego jak smażyła dla mnie naleśniki. Dla mnie zawsze będą naleśnikowymi nalewkami. Większy kupiłam na starociach i będzie do większych naleśników. 

 A poniżej taki cudowny rarytasik, stare odważniki z porcelany. Co ja się nimi w dzieciństwie wybawiłam. Uwielbiałam je oglądać, układać i ważyć wszystko co możliwe. Teraz mam je w mojej kuchni. Pięknie prezentują się obok mojej angielskiej wagi kuchennej.

Serducho z mchu zrobiłam już kiedyś ale teraz trafiło na kuchenne drzwi.

Żółte prymulki rosną sobie w ceramicznych miseczkach do musli. Po przekwitnięciu trafią do ogrodu.
A do kuchennych skarbów dołączył piękny , herbaciany zestaw. To taka resztkówka z prezentu ślubnego dziadków. Dla mnie to skarb na wagę złota.

I tu kolejny przykład mojego zbieractwa. Ten dzbanuszek do herbaty przywiozłam z Niemiec z targu staroci, potem na targu w Polsce znalazłam w jednych z pudeł ten większy dzbanek, w innym pudle mama znalazła pokrywkę, potem od mamy dostałam te pojemniczki na jaja. Zbieranina na całego ale cebulaki jak się patrzy. Mam jeszcze kubek do kawy, kilka talerzy, półmisek i filiżanki. Uwielbiam ten motyw. Nawet kilka lat temu miałam takie pisanki. Oczywiście własnoręcznie namalowane.

Mój dom kryje wiele tajemnic, wiele skarbów, które jeszcze zobaczycie ale wszystko w swoim czasie. Życzę Wam dużo pięknego słońca i specjalnie dla Was te żółciutkie tulipany.